نیامدی

نیامدی

دل به داغ بی‌کسی دچار شد نیامدی

چشم ماه و آفتاب تار شد نیامدی

سنگ‌های سرزمین من در انتظار تو

زیر سم اسب‌ها غبار شد نیامدی

چون عصای موریانه‌خورده دست‌های من

زیر بار درد، تار و مار شد نیامدی

ای بلندتر ز کاش و دورتر ز کاشکی!‌

روزهای رفته بی‌شمار شد نیامدی

عمر انتظار ما حکایت ظهور تو

قصه بلند روزگار شد نیامدی